Zoals velen weten heb ik mijn casus gebruikt om een ingang te krijgen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens aangaande het Nederlandse beleid met betrekking tot recreatiewoningen.
Mijn casus gaat behandeld worden en ondertussen heb ik al twee keer een nazending kunnen doen
Hierbij de tekst van het verzoekschrift:
Als ingezetene van Nederland die in het bezit is van een koopwoning op eigen grond, en het volledige juridische traject in Nederland doorlopen heeft schrijf ik u aan.
Mijn rechten (en die van vele anderen) zoals vastgelegd in het EVRM worden stelselmatig overtreden door een gebrek aan rechtseenheid binnen de Nederlandse Rechtspraak, en het niet uitvoeren van een proportionaliteitstoets met betrekking tot de gevolgen van handhaving permanente bewoning recreatiewoningen. Door slechts te kijken naar regels en wetten worden stelselmatig mensen dakloos, zelfs als zij een koopwoning bezitten op eigen grond.
De overtredingen spitsen zich vooral toe op artikel 8 (het respect voor de woning) artikel 6 (eerlijk proces) en als laatste de ontbrekende rechtseenheid die onder artikel 6 EVRM valt.
Historie
Ik heb in 2008 de recreatiewoning gekocht en ik ben daar eerst gaan recreëren. Toen er in mijn andere (huur) woning asbest gevonden was ben ik gaan wonen in mijn recreatiewoning eind 2008.
In 2010 is er een handhavingstraject gestart teneinde een einde te maken aan de permanente bewoning van mijn woning. Deze casus is in 2011 door de rechtbank behandeld, zonder gevolgen voor mij omdat ik naar aanleiding van het handhaven bij mijn toenmalige vriend in Zaandam ben gaan wonen.
Wittop Koning is naar aanleiding van de gestarte handhavingstrajecten in 2010 rond eind 2013 een onderzoek gestart naar de vergunningverlening recreatiewoningen binnen de Gemeente Zuidplas waar het rapport “vergunningverlening recreatiewoningen Moordrecht” de uitkomst van is.
Die relatie liep in 2012 stuk en ik ben toen met mondelinge goedkeuring van de gemeente Zuidplas weer in mijn recreatiewoning gaan wonen. Zuidplas deed wel vaker mondeling toestemming geven zonder hier schriftelijk een besluit voor aan te maken zoals Zuidplas in verweer heeft gevoerd bij de rechtbank en de Raad van State bij de rechtszaken die ik heb moeten voeren om de informatie onder de WOB boven tafel te krijgen voor het onderzoek naar de vergunningverlening.
Begin 2017 trof ik tot mijn grote verbazing een voornemen last onder dwangsom aan in mijn brievenbus. Ik hield dat voor onmogelijk omdat ik mondeling toestemming had om weer in mijn woning te mogen wonen, grotendeels omdat er een hele ernstige woningnood is in Nederland. Zuidplas komt 30.000 woningen te kort.
Uit het onderzoek vergunningverlening recreatiewoningen Moordrecht blijkt dat Zuidplas 70% van het archief zoek is. De brief waar summier in staat dat ik weer mag wonen in mijn woning zijn zowel Zuidplas als ik kwijt. Wel is er in de periode 2015/2016 een sociale dienst uitkering toegekend MET een woonkosten toeslag. Toen was het nog wel bekend dat ik in mijn woning mocht wonen.
Na de uitspraak van de Raad van State heb ik mij gemeld bij de gemeente. Ik heb een inkomen van 16.500 euro op jaarbasis en ik ben op geen enkele manier in staat om er een huis bij te huren, dat is financieel onmogelijk. Dit is uiteraard ook besproken tijdens de rechtszaken. Mijn huis kan ik niet verkopen omdat de gemeente in 2014 plotseling de waarde met 63% afwaardeerde waardoor mijn hypotheek 240.000 is, en de waarde van mijn woning 136.000 is. Mijn bank gaat niet akkoord met een restschuld van meer dan 10.000 euro vanwege mijn lage inkomen.
Ik zit dus vast aan een huis, maar ik mag er niet in wonen en ik kan nergens anders heen.
Op mijn hulpverzoeken om mijn probleem op te lossen kreeg ik structureel nee als antwoord. Ik sta ingeschreven in het GBA, betaal al mijn belastingen maar de gemeente wil NIKS voor mij doen, geen urgentieverklaring, geen noodwoning, geen verlengde begunstigingstermijn helemaal niks. Ik heb een tijdje op mijn kantoor gewoond omdat ik niet meer in mijn woning durf te zijn, maar omdat mijn bedrijfje ernstig te lijden had onder de stress waaronder ik nu leef en daardoor de omzet verminderde kon ik mijn kantoor niet meer aanhouden en nu ben ik zwervende door de weeks en slechts in het weekeinde en tijdens de schoolvakanties kan ik in mijn woning verblijven. Door de weeks heb ik steeds wisselende plaatsen waar ik overnacht. Mijn werk heb ik grotendeels moeten staken. Buiten dat ik het psychisch niet op kan brengen, is het niet hebben van een vaste werkplek funest.
Tijdens de juridische procedure is telkens expliciet gevraagd naar het belang van de gemeente en een belangenafweging plus een proportionaliteitstoets. Zuidplas heeft tijdens het hele traject geen belang aangegeven behoudens het algemeen belang dat niet gespecificeerd of onderbouwd is.
Overtreding artikel 8 EVRM:
Door de uitspraak van de Raad van state van 9 oktober 2017 (201707563/1/A1 en 201707563/2/A1) dreig ik dakloos te worden. Ik mag niet meer wonen in mijn recreatiewoning omwille van het bestemmingsplan. Woon ik wel in mijn recreatiewoning dan krijg ik een boete van 20.000 euro. Dit bedrag is 1.5 x mijn netto jaarinkomen. Zowel bij de rechtbank, als bij de Raad van State is aangevoerd dat ik ten gevolge van handhaving dakloos word en dat ik geen andere woning tot mijn beschikking heb.
Bij uitspraak van 21 april 2016 door uw Hof (EHRM, 21-04-2016, nr 46577/15, Ivanova en Cherkezov t. Bulgarije Buckley v. Verenigd Koninkrijk, 25 september 1996, § 54, Verslagen van arresten en beslissingen 1996-IV, Prokopovich tegen Rusland, nr. 58255/00 §§ 36-39, EVRM 2004-XI (uittreksels); McCann v. Verenigd Koninkrijk, nr. 19009/04, § 46, EVRM 2008; Yordanova ea tegen Nederland, nr. 25446/06, §§ 102 -03, 24 april 2012 en Winterstein ea tegen Frankrijk, nr. 27013/07, § 141, 17 oktober 2013 en anderen) is bepaald dat dakloosheid nooit een gevolg mag zijn van lokale regels zonder dat daar een gedegen belangenafweging en een proportionaliteitstoets aan ten grondslag ligt.
Zowel de belangenafweging als de proportionaliteitstoets verzoeken worden, en zijn, structureel genegeerd door de rechtbank en de Raad van State. Zowel de rechtbank, als de raad van state hebben zich op geen enkele manier uitgelaten over deze verzoeken.
Er is behoudens uw Hof geen enkele mogelijkheid alsnog een proportionaliteitstoets af te dwingen bij de Nederlandse Rechtsstaat.
Ik heb verwezen naar uw uitspraak van 21-4-2016 nr 46577/15 bij de behandeling van deze casus.
Overtreding artikel 6 EVRM:
Zowel in eerste aanleg, als in hoger beroep is verwezen naar deze uitspraak van het Europees Hof, (EHRM, 21-04-2016, nr 46577/15, en anderen) zowel de Rechtbank als de Raad van State hebben de inbreng van deze uitspraak stelselmatig genegeerd en het verzoek om een proportionaliteitstoets inclusief een belangenafweging niet toegekend, maar zich verscholen achter “democratisch tot stand gekomen”.
Er is verzocht om een uitspraak te doen of er sprake is van onbehoorlijk bestuur omdat deze gemeenten 70 % van de vergunningen kwijt is. Dit verzoek is stelselmatig genegeerd ondanks dat dit verzoek ruim onderbouwd is in zowel het verzoek, als het beroepschrift.
Er is verzocht om een uitspraak te doen over er sprake is van willekeur en rechtsongelijkheid, deze verzoeken zijn ook stelselmatig genegeerd ondanks dat deze verzoeken ruim onderbouwd zijn in zowel het verzoek, als het beroepschrift
Eveneens zijn de verzoeken om hulp bij het vinden van vervangende woonruimte genegeerd en stelt de Gemeente Zuidplas (onder goedkeuring van de Rechtbank en de Raad van State) dat er geen zorgplicht is voor de thans dakloze inwoners van Zuidplas. Alle gehandhaafden staan ingeschreven in het GBA, zijn ingezetene en inwoners van Zuidplas maar hebben niet dezelfde rechten als de andere inwoners van Zuidplas met betrekking tot zorg en hulp.
Zowel bij de Rechtbank als de Raad van State is het rapport “vergunningverlening Recreatiewoningen Moordrecht” ingebracht. De conclusie uit dit rapport is dat Zuidplas 70% van het archief met betrekking tot recreatiewoningen en vergunningen kwijt is. Verzocht is te oordelen of een gemeenten met een dergelijk gebrekkig archief wel kan handhaven. Zowel door de rechtbank als de Raad van State is daar geen uitspraak over gedaan.
Zowel bij de Rechtbank als de Raad van state is ingebracht dat Zuidplas te kennen heeft gegeven in eerdere rechtszaken (en dit ook vast ligt in een uitspraak 10 februari 2016 (201501606/1/A3) op bladzijde 5 kop 5.1 laatste alinea) dat: “Hierbij wordt van belang geacht dat het college ter zitting van de Afdeling te kennen heeft gegeven dat niet in alle gevallen waarin permanente bewoning werd gedoogd een besluit is genomen waarin dat te kennen is gegeven”. )Er mondeling toestemming is verleend tot het mogen wonen in de recreatiewoning en of dat in deze casus ook aan de orde is. Zowel de Rechtbank als de Raad van State hebben geen uitspraak gedaan of dit een remmende werking heeft op de handhaving.
Ontbrekende rechtseenheid:
Ik heb gewezen op de ontbrekende rechtseenheid bij de rechtbank, bij de Raad van State heb ik dit verder onderbouwd. In het strafrecht en het civiele recht worden wel proportionaliteitstoetsen uitgevoerd als iemand een woning dreigt te verliezen omwille van regels en wetten, in het bestuursrecht niet. Ook op deze gronden zijn zowel de Rechtbank als de Raad van State niet ingegaan bij diens uitspraken. (artikel 6) ECLI:NL:HR:2013:1737
“Een kraker wordt vervolgd wegens overtreding van het kraakverbod (artikel 138a Sr). De kraker verweert zich bij de rechter en stelt dat het OM niet ontvankelijk is, omdat de ontruiming van het kraakpand in strijd is met artikel 8 EVRM. Het gerechtshof is het daarmee oneens, maar de Hoge Raad vindt dat de kraker een punt heeft en vernietigt het arrest van het hof.”
De na te streven rechtseenheid leidt ertoe dat de uitspraak van de Hoge Raad in 2011 met kenmerk HR:2011:BQ9880 relevant is voor het bepalen of deze gemeente rechtsgeldig handhaaft. Mr. M. Vols heeft een helder artikel geschreven over hoe artikel 8 ERVM toegepast zou moeten worden binnen de rechtspraak aangaande het wonen.
Neem hierbij in ogenschouw dat Nederland het enige land is binnen Europa waar het wonen in een recreatiewoning in sommige gemeenten niet is toegestaan en waarbij de landelijke overheid de beslissingsbevoegdheid heeft gedelegeerd naar de lagere overheden. De rechtsgelijkheid alsmede de rechtszekerheid worden met deze decentralisatie ernstig geschaad. Het is niet uit te leggen dat in Moordrecht niet permanent gewoond mag worden en in Gouda (3 kilometer verderop) wel gewoond mag worden op een recreatiepark.
Is de rechtseenheid (artikel 6 EVRM) voldoende gewaarborgd om tot een last onder dwangsom over te gaan daar de rechtseenheid stelt dat er een normen en toetsingskader moet zijn. Bekend bij de burger? Onder artikel 6 EVRM is de rechtseenheid vereist. In het geval van permanente bewoning recreatieparken Moordrecht ontbreekt de noodzakelijke duidelijkheid.
Slechts eenmaal heeft de bestuursrechter bij de Raad van State een belangenafweging gemaakt en in diens oordeel en permanente bewoning toegestaan. Dit was in een zaak die een projectontwikkelaar aanspande tegen een gemeente. Hier waren geen persoonlijke belangen bij gemoeid, slechts zakelijke. Blijkbaar is een zakelijk belang van grotere impact dan het persoonlijke belang.
Tot nu toe hebben de Nederlandse Bestuursrechters inzake recreatiewoningen en permanente bewoning geen enkele keer, voor een persoon, een proportionaliteitstoets of een belangenafweging laten uitvoeren. Deze toetsen worden wel uitgevoerd in het Straf- of- Civiel recht.
Slotopmerking:
Ik ben niet de enige in Nederland die op deze manier dakloos word of geworden is. Op dit moment zijn op het park waar mijn huis staat nog 12 andere zaken die lopen. Al deze mensen worden ook dakloos. Nederland breed gaat het om zeker 50 gezinnen per jaar die dakloos worden omdat de proportionaliteit en de belangenafweging niet toegekend worden door de rechtbanken of de Raad van State. Het is een structureel probleem. Wij moeten ook ergens wonen, en er zijn gewoon geen huizen meer beschikbaar.
