Bestuurder Marien de Langen wil huurders in de toekomst een ‘wooncontract’ kunnen aanbieden. Zo’n contract geeft niet langer recht op een specifieke woning, maar wel op ‘passend’ wonen. Als inkomen of gezinssamenstelling wijzigt zou dat kunnen betekenen dat een huurder verplicht wordt een kleiner, duurder of goedkoper huis te accepteren. Zo’n verdere flexibilisering van het huurrecht stuit onder wetenschappers en huurdersorganisaties op stevige bezwaren.

Bij Stadgenoot, met 30 duizend woningen een van de grote corporaties in Amsterdam, komen jaarlijks zeer weinig woningen vrij, terwijl de wachtlijsten erg lang zijn. Gemiddeld krijgen de huizen van Stadgenoot slechts eens in de twintig jaar een nieuwe bewoner. Eenderde van de vrijgekomen huizen gaat naar huurders met een urgentieverklaring (vluchtelingen of mensen met medische nood). Reguliere huurders komen gemiddeld pas na 14 jaar op de wachtlijst aan een woning.

Logische oplossing

Bijbouwen van huizen lijkt de meest logische oplossing om de lange wachtlijsten weg te werken. Maar door geld- en ruimtegebrek lukt dat onvoldoende. En dat terwijl ‘duizenden’ relatief grote woningen van Stadgenoot worden bewoond door één persoon, zegt Marien de Langen. ‘We zouden veel meer mensen kunnen huisvesten als in die huizen gezinnen wonen.’ Daarom wil hij dus de mogelijkheid krijgen, huurders die te groot wonen in een kleiner huis onder te brengen.

Op veel enthousiasme van huurdersvereniging Woonbond hoeft De Langen niet te rekenen. Directeur Ronald Paping vindt dat er recent al te veel maatregelen zijn genomen om mensen die ‘niet passend’ wonen via hogere huur tot verhuizen te motiveren. ‘Het probleem van Stadgenoot is reëel, maar ik ben toch huiverig’, zegt ook hoogleraar woningmarkt Johan Conijn (UvA). ‘We zien dat de flexibiliteit op de arbeidsmarkt mensen al onzeker maakt, als je daar nog onzekerheid over wonen aan toevoegt doe je huurders heel wat aan.’

De Langen vindt dat zijn plan juist wel zekerheid biedt. ‘Alleen zekerheid van wonen, niet van een specifieke woning.’ Hij erkent dat het ‘woonrecht’ praktisch nog heel wat haken en ogen heeft, maar hoopt erg dat een nieuwe minister voor Wonen die praktische vraagstukken in een volgend kabinet zal aanpakken.